Hegeroth
Disintegration
Independent
🇵🇱
Mam wrażenie że Hegeroth dośc szybko realizują swoje pomysły na kolejne albumy, są ciagle obecni na scenie i ...bezkompromisowi. Oto nadszedł już czas na ich piąty album Disintegration, na którym znalazło się 10 wściekłych i ponuro zagranych (...The Snake...) black metalowych utworów. Zespół gra urozmaicone kawałki, nie powiela zbytnio tych samych patentów, więc mamy tu doczynienia z wieloma warjacjami na gitary (Debased). Jednak, albo może przedewszyskim, obecne są tu srogo brzmiące riffy (...The Ritual...), ale zdecydowanie nie jest to jedyny atut który przynosi ten album...Hegeroth dodają do muzyki zło-zabawne, ale znakomicie brzmiące melodie (...Uplifted...The Shepherd...), które dodają zespołowi tożsamość, choć bez wyolbrzymiania, wszystko brzmi w standardzie black metalowego albumu (...The Queen of Spiders...). Niby słychać na tej płycie trochę Immortal, Emepror czy nawet Unleashed (choćby taki The Shepherd ma kilka takich vikingowskich riffów), ale jednak na końcu brzmi to na nutę Hegeroth - zespół nie poddaje się tak bardzo wpływom innych zespołów. Wokale to plujące czarną krwią skrzeczenia, odpowiednio dodające mroczność do muzyki, obok szorstkiego brzmienia instrumentów (...The Ring...). Brzmi to wszystko rodzajowo, generycznie, nie zaskakująco, ale właściwie! Jest w muzyce sporo harmoni, ale także nieco chaotycznych przejść na perkusji, więc zespól balansuje w granicach kreatywności, i także niedoskonałości (to nie zarzut, to black metal, który chce się słuchać w wykonaniu Hegeroth). Zaiste pozytywnie obieram grę perkusisty który bije w bębny niemal old schoolowo, prosto, do rzeczy, trzyma rytm, ale jego gra jest urozmaicona w stosunku do lini gitar co może czasami powodować fałszywe wrażenie nadaktywności. Album Disintegration jest zimny, mroźny (...An Accident...), ale na swój sposób przebojowy w swojej ciemności (poprzednie albumy też posiadają te cechy). Hegeroth potrafi grać szorstko, agresywnie, ale i także nieco kompleksowo we fragmentach kilku piosenek, jak choćby w The Dirt. Niektóre pasaże gitarowe o wysokich tonacjach ocierają się o epickość i to tylko dzięki solidnym, black metalowwym riffom z metalicznie kąsajacym basem.
Po raz kolejny Hegeroth dostarcza album dobrej próby. Czułbym się źle na waszym miejscu gdybym nie kupił tej płyty, do czego wszystkich zachęcam.
Po raz kolejny Hegeroth dostarcza album dobrej próby. Czułbym się źle na waszym miejscu gdybym nie kupił tej płyty, do czego wszystkich zachęcam.
🇬🇧
I have the impression that Hegeroth implement their music ideas for albums quite quickly. I feel they are constantly present on the stage and ... uncompromising. It's time for their fifth album Disintegration, which contains 10 furious and grim (...The Snake...) black metal tracks. The band plays varied songs, they don't repeat themselves musically much, I hear many guitar variations in their songs (Debased). However, fierce and grim riffs are present here mostly (...The Ritual...), but this is definitely not the only attribute this album possesses...Hegeroth add playful but wicked melodies to the music which sound great (...Uplifted ...The Shepherd...), and it give the band sort of identity, although everything sound in the standard of black metal album (...The Queen of Spiders...). I can hear a bit of Immortal, Empepror or even Unleashed on this album (The Shepherd for example, has some of that Viking riffs), but in the end it sounds like Hegeroth - they do not submit to influences of other bands that much. Vocalist uses screeches that spitt black blood off my speakers, which add more darkness to the music, next to the rough sounds of the instruments (...The Ring...). It all deliver generic, not surprising black metal but that`s it, it fits the way Hegeroth is expressing their black metal! There are lot of memorable harmonies in the music, but also some chaotic drums transitions, so the band balances within the boundaries of creativity and imperfections (this is not a complaint, it's black metal that I want to listen from Hegeroth). I really appreciate the drummer's playing as he beats the drums almost old school, straight to the point, keeps the rhythm, and his play varies in relation to the guitar lines, which sometimes may give a false impression of hyperactivity. The album Disintegration is cold, frosty (...An Accident...), but in its own way is morphing beatifully in its darkness (previous albums were also like that). Hegeroth can play rough, aggressive, but somewhat complex (...The Dirt...) songs as well. Some of the high-pitched guitar passages border on epicness, and that's only thanks to the solid black metal riffs and metallic sound of bass.
Once again, Hegeroth delivers desirable black metal album. I would feel bad if I were you if I didn't buy this album, which I encourage everyone to do so.
Once again, Hegeroth delivers desirable black metal album. I would feel bad if I were you if I didn't buy this album, which I encourage everyone to do so.
Tracklist:
1. The Snake
2. Debased
3. The Dirt
4. The Ritual
5. Uplifted
6. The Shepherd
7. The Ring
8. The Queen of Spiders
9. An Accident
1. The Snake
2. Debased
3. The Dirt
4. The Ritual
5. Uplifted
6. The Shepherd
7. The Ring
8. The Queen of Spiders
9. An Accident
Review by Slawek Migacz
Added: 27.09.2023
Added: 27.09.2023
